Thuiskomen (Het eiland dat me vleugels van vrijheid gaf)

Thuiskomen (Het eiland dat me vleugels van vrijheid gaf)

Ik stapte het vliegtuig in en keek niet meer achterom. Ik liet even alles achter. Het leven dat ik kende in Nederland, de mensen om me heen, alles. Ik was altijd al iemand geweest die zonder vrees een vliegtuig in durfde te stappen..alleen. Ik was altijd al een avonturier geweest. Ik kan alleen rond dwalen en kom de juiste mensen en plekken tegen. Ik trek het aan op een natuurlijke manier en elke reis geeft me zoveel moois. Een persoonlijke groei in een korte tijd. Ik kwam met niets aan, zonder verwachtingen in een nieuw land, waar mijn ziel een verbinding mee had, en ging altijd terug naar huis met een koffer vol, nieuwe vriendschappen maar vooral ook een hart vol met mooie momenten, herinneringen en liefde voor een land, cultuur en mensen waarmee ik me zo verbonden voelde in een korte tijd. Corfu is het eiland in Griekenland wat me het meeste geraakt heeft. Ik viel in slaap in het vliegtuig onderweg en toen ik me ogen opende zag ik het meest heldere water ooit, groene bergtoppen, een prachtig landschap wat ik met een open hart en open ogen aanschouwde, het stille geluk voelde ik tot in mijn ziel, het voelde als thuiskomen..ja ik was thuis! Toen het vliegtuig landde hoorde ik de woorden '' Welkom thuis, Isadora''. Ik kan niet omschrijven hoeveel vreugde en verwonderde ik op dat moment voelde, op dat moment dat mijn reis in Corfu pas net begon, voelde ik dat ik op mijn plek was, mijn thuishaven. Mijn ziel herkent dit paradijs uit vorige levens. Ik liep daar rond alsof ik daar altijd al geleefd heb. De hoge trillingen en energieën daar, de mooie natuur, de vriendelijke, warme en oprechte mensen..wat een verschil van dag en nacht met Nederland, en wat ontzettend fijn om te onthaasten, rusten en mezelf kunnen zijn. Alsof er een warme deken over me heen werd gelegd. Een deken van onvoorwaardelijke liefde, vreugde en verwondering. Verwonderd liep ik rond met mijn rugzak en ogen die altijd straalde. Lange blonde wapperende haren in de zon en altijd een glimlach die maar niet verdween. Na alles wat ik heb meegemaakt in Nederland, van verlies tot aan harde aardse lessen toe, alle chaos en stress die ik voel in een land waar ik me niet thuis voel..voelt dat thuiskomen als een rustpunt. Zo kan het dus ook! Samen leven in liefde, respect en oprechte aandacht naar elkaar toe, genieten van de natuur, de zon, het gevoel dat alles mag en kan, en altijd onverwachtse mooie nieuwe ontmoetingen die om de hoek liggen. Elke dag die als een verrassing voelt en een geschenk wat in geen woorden valt te beschrijven. Een geestelijke en innerlijke rust en rijkdom. Alles om je heen hebben en toch ook niets. En juist dat niets is alles en dat alles is ook weer niets..niets wat vast te leggen valt. Elke dag klaar om nieuwe dingen te ontdekken, nieuwe mensen te ontmoeten, dagdromen aan zee, de mooiste kustplekken exploreren per boot, of gewoon een bus pakken naar maakt niet uit waarheen, rondlopen zonder na te denken, handelen vanuit je gevoel en intuïtie en je eigen droomreis creëren. Wat voelde ik me onbezorgelijk, zo een met de mensen in Griekenland, zo een met de natuur en alles om me heen, zo onbevreesd voor het onbekende, omdat niets mij onbekend was met een hart vol zonnestralen en alles en iedereen die ik omarmde. Ik leerde een Griekse familie kennen in de buurt van het hotel waar ik verbleef. Die familie voelde als mijn echte familie. Ze behandelde mij als hun dochter. Vader danste met mij, moeder omarmde mij, hun dochter behandelde mij als haar zus, en hun zonen gingen zo liefdevol en met respect met mij om, alsof ik hun kleine zusje was. We praten, lachen, dansen, klappen, zingen, feesten, hebben diepe gesprekken..maar alleen de aanwezigheid was al meer dan genoeg. Hier in Nederland, waar ik mijn ouders heb verloren en niet echt familie heb, althans familie die mij begrijpt of waar ik op terug kan vallen, is het zo anders. In Corfu ontmoette ik zielsfamilie en ook al spreek je niet elkaars taal, die hartsverbinding is er, die liefde voor elkaar die er altijd al was, een hereniging van zielen die elkaar al die tijd al kende. En een grote stoere sterke broer, een griekse jongeman met baard en piercings, ik voelde zo veel broederliefde voor hem, een diepe verbinding. Ik kreeg een beeld te zien van een vorig leven. Hij was mijn vader en ik zag mezelf als een klein grieks meisje. Ik rende op hem af, sprong in zijn armen en ik zei Papi Papi! Zo sterk maar tegelijkertijd ook zo gevoelig en zacht. Ik mis mijn griekse familie en ooit keer ik weer terug. Ik voel me zowel Isadora als Mandy tegelijkertijd en zoveel meer dat in mijn ziel beweegt wat ik onmogelijk kan uitdrukken in woorden. Deze mensen, deze plekken, dit eiland, alles..ik kan het onmogelijk in de juiste woorden vertalen. Dit is maar een glimp van iets wat zoveel indruk heeft gemaakt, iets waardoor ik persoonlijk en spiritueel gegroeid door ben, iets nieuws qua energie en bewustworden wat ik heb meegenomen naar Nederland. De plek waar ik verbleef was een bijzondere plek waar ik al snel mijn weg vondt. Het voelde als een dorp waar iedereen elkaar begroette, overal maakte ik een praatje elke dag, en die vriendelijkheid was zo oprecht, ik heb me nog nooit zo welkom gevoeld als in Corfu. Ik was graag met mensen om me heen. Nederlanders, Grieken..het maakt niet uit, met iedereen kan je een hartsverbinding maken. Op sommige momenten was ik liever alleen, dwaalde ik rond aan zee, in de zon of in de wind, onoverwinnelijk en goddelijk voelde ik me, alsof je een pak uitdoet met lagen en je al je schoonheid omarmt zonder schaamte en terughoudendheid, omdat het veiliger voelde dan in mijn eigen land waar ik me nog steeds een vreemde voel. Waar in andere landen gelachen wordt en geproost, voelt het in Nederland al snel zwaarder aan. Ik verlangde altijd al naar de schoonheid van de natuur en een warme liefdevolle plek om uit te rusten. Die heb ik gevonden. In Nederland heb ik nog een taak uit te voeren, mensen helpen en begeleiden. Daar ligt mijn kracht, de kracht om op een plek te blijven waar ik moeite heb om me thuis te voelen. Toen ik in Nederland aankwam  hoopte ik dat ik het hemelse Corfu gevoel, de avonturen, de vreugde die ik daar voelde langer kon vasthouden. Ik was net thuis en harde aardse lessen lagen meteen al op de loer, hoe kon het ook anders, en ik ging onderuit. Ik heb nog nooit zo goed het verschil kunnen voelen van een eiland waar alles in vreugde en harmonie leeft naar een kikkerkou gestresst landje waar mensen nog lang niet altijd vanuit hun hart leven. Die val is hard. En het is niet dat ik zweef, of in een droomwereld leef, ik ervaar hoe dat verschil is, en hoe niet oke het hier is, niet zoals het hoort, het kan zo anders! Ik ben meer gaan zien en voelen, dichter tot mezelf gekomen, mijn intuïtie is gegroeid. Ik pak energie van anderen heel diep op en droom zelfs over vorige levens en boodschappen van mensen die ik tegen kom in mijn dagelijkse leven. Er is zoveel in mij aan het veranderen en ook veel mensen gaan niet erin mee en dat is oke. Ik moet loslaten, verder gaan, uit liefde en op mijn eigen pad blijven, in mijn eigen kracht, in balans..dicht bij mezelf. De eerste weken na Griekenland waren het moeilijkste denk ik. Ontzettende heimwee naar mijn zielsfamilie en de plekken waar mijn ziel zich zo diep verbonden mee voelt. De turquoise zeekusten, de bloemen, zoveel groen, zoveel schoonheid. Herinneringen van levens waar liefde en rust in overvloed was. Terug in Nederland, is hard en aards maar ik kan het aan. Er stroomt zoveel in mij. Het is alsof ik in een achtbaan zit. Grote stukken uit vorige levens ben ik aan het transformeren, zelfs stukken die niet van mij zijn. Zoveel is er aan het helen. Er komen diepe tranen, verdriet uit het diepste van mijn ziel en het volgende moment daarop is er een totale rust in mij en danst er lichte energie om mij heen samen met engelen en mijn overleden ouders die dichterbij me zijn dan ooit van te voren. Het is een teken van zielsgroei. Nu sta ik op het punt dat ik voor mezelf heb gekozen. Ik wil verder groeien, de rust vinden, keuzes maken vanuit mijn gevoel, nog meer afscheid nemen van het systeem en volledig mijn eigen weg in ga, alles vanuit liefde doen, het ene moment dichtbij en het andere moment vanaf een afstand. Griekenland zit in mijn hart, Corfu is mijn thuishaven, en ook al is mijn thuis honderden kilometersan me vandaan, toch voelt het ook als dichtbij als ik mijn ogen sluit, als ik droom, als mijn ziel terug keert naar de zee In Corfu, elke keer weer. Dat voelt als vrijheid. Ik heb mijn vleugels van vrijheid teruggevonden. Ook al zijn de personen waar ik zo veel om geef zo ver weg, op afstand of niet meer op aarde, in mijn hart keer ik altijd terug naar huis, in mijn hart is die verbinding er altijd, en maakt het niet uit welke plek je thuis is omdat elke plek als thuis aan voelt als je vanuit liefde kijkt naar jezelf en alles om je heen. Laten we elkaar weer thuisbrengen vanuit onvoorwaardelijke liefde, vrijheid en verbondenheid.