Terug op Aarde (Zielenreis)

Voor zolang ik me kan herinneren heb ik altijd een soort van heimwee met me meegedragen. Als klein meisje dwaalde ik het liefste weg in de bossen waar ik mijn eigen wereld creëerde. Dan zong ik liederen in verre talen en droomde ik weg. In de natuur voelde ik mezelf thuis of in ieder geval het herinnerde mij hoe het voelt om thuis te komen. Ik verzon mijn eigen verhalen en ik kon zijn wie ik was. En het liefste wilde ik niet gestoord worden..al helemaal niet door volwassenen. Die verbeeldingskracht en verwondering voor de natuur heb ik nooit verloren en is mij na al die jaren nog steeds kostbaar. Het is iets wat ik nooit wil verliezen. Als ik dit deel van mijn ziel kwijt zou raken zou ik ook een deel van mezelf verliezen. Ik heb altijd diep van binnen geweten dat de aarde maar een tijdelijke plek is. Een plek waar ik een belangrijke taak heb uit te voeren. Een plek waar ik ooit mijn wijsheid, liefde en kennis zou kunnen delen. Al die jaren in mijn jeugd heb ik rondgedwaald. Ik voelde me ongehoord en onbegrepen. Ik ben zo zacht en de wereld zo hard. De aarde, de plekken waar ik was, de mensen om me heen hadden vaak niet dezelfde trilling. Toen ik heel jong was voelde ik me al alleen en daarna had ik nog een hele lange weg te gaan met veel vallen en opstaan. Op hele jonge leeftijd voelde ik al heel veel aan bij anderen en ik zag ook vaak dingen die anderen over het hoofd zagen. Ze noemde mij ''verlegen'' en ''stil'' en niemand wist echt hoe ze met mij om konden gaan. Nu ik terug kijk gebruik ik liever ander woorden zoals intuïtief, veel wijsheid en zeer gevoelig. Het was en is makkelijker om met dieren te communiceren of met mensen die vanuit hun hart leven. Die puurheid maakte mij kwetsbaar. Ik kon de wereld om me heen niet begrijpen. Volwassenen die niet vanuit hun hart spraken, mensen die gemeen tegen elkaar doen, pesten op school, roddelen enz. Ik zag alles en voelde alles en trok me liever terug. Mijn tijd was er nog lang niet. Ik ben vaak gepest omdat ik 'te lief'' was. Ik heb zo vaak te horen geregen dat ik maar harder moest worden. Ik ben zo vaak onderschat geweest. Van nature was ik een licht, en vrolijk, creatief kind. Hoe ouder ik werd hoe meer ik me terug trok van de buitenwereld en me heb aangepast in een systeem waar ik me nooit thuis heb gevoeld. Ik was het gewend om alleen te staan. Ik heb ervoor gekozen voordat dit leven op aarde begon. Ik wist altijd al dat ik de aarde heel veel te bieden heeft. Liefde, licht, wijsheid, inspiratie en positieve boodschappen. Ik wist altijd dat ik later veel mensen zou helpen. Ik heb veel meegemaakt en al op jonge leeftijd veel mensenkennis en levenservaring op gedaan. Mensen vergissen zich te snel in mij. Ze zien een gevoelig en kwetsbaar poppetje. Maar achter mijn lach ligt zoveel meer verborgen. Een levensverhaal, een uniek pad dat alleen ik kan bewandelen, er ligt verdriet, ik ben nog steeds een beetje beschadigd van binnen maar er ligt ook zoveel liefde, vreugde, doorzettingsvermogen, positiviteit en kracht wat zoveel malen sterker is dan de emotionele pijn die ik met me meedraag. Ik ben krachtig omdat de liefde binnen in me de diepe wortels zijn om hier op aarde te staan en mijn levenslessen te overwinnen. Ik heb een moeilijke jeugd gehad maar ik probeer me ook juist de mooie momenten te koesteren. Beide mijn ouders zijn overleden en dit verdriet en gemis draag ik ook nog met me mee. Maar tegelijkertijd heeft het me zoveel moois gegeven. Ik voel dat mijn ouders altijd bij me zijn. Dichterbij dan ooit maar dan op een andere manier. In de hogere dimensies bestaat er geen afscheid, slechts verbondenheid met de zielen die je lief hebben. Het is niet tastbaar of zichtbaar maar wel degelijk voelbaar. Ik ben enorm gegroeid en ik heb zoveel geleerd. Juist omdat ik er vaak alleen voor stond ben ik innerlijk gegroeid. Ik ben heldervoelend en via dromen krijg ik boodschappen door, het voelen van energie, het helderzien en het helder weten is mijn kompas om op het pad van mijn ziel te blijven. Steeds meer sta ik in mijn eigen kracht. Die onzekerheid zit er nog wel maar ik weet dat ik dit ook zal overwinnen en ik al op de goede weg ben. Mijn lichaam en geest heeft na al het verlies, rouwen en verdriet ontzettend veel tijd en rust nodig gehad. Nu ben ik weer meer terug op aarde. Steviger op de grond. Sterker dan ooit. Ik heb ook tegen mezelf gezegd en nu is het genoeg. Het verleden is het verleden..vanaf nu kan alles alleen maar mooier worden en ik verdien dat! Al heb ik nog steeds moeite met het gronden op aarde ik blijf staan wat er ook gebeurd. Ik heb niets meer te verliezen en wat er ook gebeurd ik weet dat ik blijf staan zolang ik mezelf ben en bewust dicht bij mezelf en mijn gevoel blijf. De aarde zie ik als een tijdelijke leerplek. Het is een harde leerschool maar ik kan het aan. Ik heb niets voor niets voor deze lessen gekozen op aarde omdat mijn ziel sterk genoeg is om het aan te kunnen. Ik mag trots op mezelf zijn dat ik zover ben gekomen. Nu ik beter leer te aarden kom ik steeds meer in balans. Ik heb voor dit leven gekozen dus ga ik er ook het beste van maken en eruit halen wat erin zit. De aarde heeft mij nodig. Ze noemen mij aarde engel, lichtwerker en kristalkind. Maar hoe ze mij ook noemen, en wat ze ook over mij zeggen, het gaat erom dat ik in mezelf geloof ongeacht wat er in het verleden is gebeurd. Ik zie het nu als een voorbereiding op mijn taak. Alles moest zo zijn met een diepere reden die ik steeds meer begrijp. Ik ben goed zoals ik ben en ik mag er zijn. Alles heeft mij gemaakt tot de persoon die ik vandaag ben. En ik kijk er naar uit om verder te groeien, liefde en wijsheid te delen, mijn licht laten stralen stevig geworteld in de aarde. Ook al kan het leven ook heel mooi zijn op aarde..die heimwee zal ik altijd wel blijven hebben. De natuur, dieren, de zon op mijn gezicht, de dromen waarin ik terugkeer naar huis, alle kennis en herinneringen over vorige levens die zijn opgeslagen, ontmoetingen met mijn dierbare zielsfamilie..die kostbare ervaringen en momenten neem ik met me mee en zo creëer ik mijn eigen paradijs op aarde vanuit licht en liefde. Als ik in het nu kijk en me richt op de toekomst zie ik zoveel moois. Ik geniet van het leven en laat weer vreugde toe! Ik heb mezelf weer teruggevonden na een opeenstapeling van moeilijke maar leerzame ervaringen en levenslessen. Ik kan weer met een licht gevoel rond dansen op aarde omdat onvoorwaardelijke liefde naar mezelf en alles toe het heeft overwonnen van de pijn. Hoe zwaar het leven soms ook voelt, bedenk altijd dat het je sterker en mooier maakt als persoon, bedenk altijd dat het maar tijdelijk is, na regen komt zonneschijn, onthoudt altijd dat jij een onuitputtelijke kracht die liefde heet in je hart draagt. Gevoelig en liefdevol zijn in deze wereld is mijn kwetsbaarheid maar het is ook juist de allergrootste kracht die er bestaat. Volg vol trots en moed jouw zielenreis. Het gaat niet om de bestemming maar om de reis.  Het is de cirkel van het leven. Zonder pijn en verdriet kunnen we de vreugde, het licht en de liefde ook niet omarmen. Duisternis heeft licht nodig en licht heeft in bepaalde tijden ook duisternis nodig. Alles is goed zoals het is. Heb vertrouwen! De schaduwen heb ik achter me gelaten en ik omarm de zonnestralen met heel mijn hart en ziel. Mijn tijd is aangebroken!