Stukjes van mijn hart

Elke keer als ik een stukje van mijn hart geef, zet ik een stap achteruit.
Elke keer als ik hard ren, moet ik even achterom kijken of de kust veilig is.
Elke keer als ik mooie woorden hoor, vraag ik me af of de klanken oprecht zijn.

Ik bescherm mijn hart, want dat is alles wat ik nog over heb.
Ik heb al veel stukjes hart achtergelaten in mijn leven, nu wil ik het terug.

Stukjes hart liggen overal en nergens verspreid in een wirwar van emoties.

Telkens als ik dichterbij kom, voel ik mij zo kwetsbaar als een klein meisje.
Telkens als ik een nieuwe stap zet, ben ik bang om te veel te geven.
Ik geef altijd maar, meer en meer tot alles van mij wordt weggenomen.

En ik wil stukjes hart geven, zonder stappen achteruit te zetten,
Ik wil rennen zo hard als ik kan, zonder nog achterom te kijken.
Ik wil mooie woorden horen, die oprecht vanuit het hart komen.

Laat mij weer geven, laat mij weer rennen, laat mij weer in mooie woorden geloven.

Als een teer hart van porselein breekt zoals de mijne..
Zal het niet meer in liefde en het leven meer kunnen geloven.
Zal mijn kwetsbare en liefdevolle hart, breken in duizend scherven.

Te veel, om aan elkaar gelijmd te worden, te veel om ooit terug te kunnen vinden.

Als je ergens een stuk hart bewaard hebt voor mij, geef mij de liefde daarvan.
Al is het maar een klein stukje liefde, het is alles wat ik nodig heb om voor te leven.