Mijn plek

Ik heb van die momenten dat ik alleen wil zijn.
Dan ga ik naar mijn plek toe, daar is het zo fijn.
Waar de bloemen in bloei staan.
Waar de vogels in de lucht voorbij gaan.
Waar ik de wind door mijn haren voel.
Waar de zon in mijn gezicht schijnt..
Daar waar de pijn opeens verdwijnt.

Dan staar ik naar de wolken, sluit mijn ogen en begin te dromen.
Geniet ik van de rustgevende aura's van de groene bomen.
De wereld laat ik voor een moment even achter mij.
Door de schoonheid van de natuur voel ik me zo gelukkig en vrij.

Hier kan ik uren zitten..het is hier zo vertrouwd.
Hier kan ik rennen in vrijheid zonder dat iemand mij tegenhoudt.
Zo mooi en zo stil, maar het is een fijne stilte.
Er is geen duisternis, er is geen kilte.

Hier komen mijn gedachten los, dit is de plek die bij mij hoort.
De plek die niemand kan vinden en waar niemand mij stoort.
Hier hoef ik niet te kiezen..
Niet te winnen, niet te verliezen.
Deze plek zal altijd in mijn hart blijven bestaan.
Deze rust heb ik nodig om na tegenslag weer door te kunnen gaan.