Mama en haar zonnestralen

Met haar grijs blauwe ogen, een kleur en helderheid die ik nooit eerder zag keek ze me aan. Ze kon niet begrijpen waarom mensen zijn zoals ze zijn. en dan bedoelde ze de mensen die elkaar iets aandeden, elkaar kwetsen, en elkaar zo pijn doen. Liegen, onrechtvaardigheid, een bepaalde hardheid die mensen kunnen hebben. En ik knikte dan en zei ''ik kan het ook niet begrijpen''. We zijn te goed voor de wereld, te zacht hard en de wereld is hard. Als mensen meer die zachtheid in hun hart konden terug vinden, dan was de wereld heel anders, een liefdevollere plek waar mensen meer in vrede samen konden leven. Beiden wisten we dat alles is zoals het is en we er niet veel aan konden veranderen. Al was dat niet helemaal waar en ook dit wisten we beiden. Een klein gebaar, een glimlach, warmte, waardering, begrip, een oprecht compliment..al die kleine dilngen is het begin tot verandering. Onze zonnestralen laten schijnen. Dat liet haar hart stralen en ook mijn hart. Nu ze er niet meer is, mis ik haar ontzettend. Missen is een teken dat ik haar echt lief heb. Ik mis haar warmte, enthousiaste enegie, haar levenslust, kracht en vrolijkheid. Ze kon van elke dag iets maken en deed dat op haar eigen manier. Nu moet ik het alleen doen. Een weesmeisje die ondanks alles wat er komt, ondanks alles wat er gebeurd in het leven, altijd de zon in haar hart zal dragen. Wat er ook gebeurd ik zal staan en iets moois van het leven maken. Haar zonnestralen leven voort in mij. Ik ga verder met datgene waar zijn toen nog niet klaar voor was en niet genoeg tijd voor had op aarde. Ze was ontzettend spiritueel en wijs, durfde dit nog niet te laten zien aan de wereld..en nu doe ik het..voor mezelf, voor haar en ook voor de wereld. Ik doe dit omdat het mijn weg is, mijn zielsbestemming. Ik kan en wil niet anders. Ik voel haar zo dichtbij. Dichterbij dan ooit. Zoveel liefde, liefde die nooit op kan raken en nooit verloren zal gaan. Ooit, na dit leven komen we allen tot bezinning dat liefde het enige is wat alles kan overwinnen en altijd zal blijven staan. Hoeveel tijd er ook zal verstrijken, wat er ook gebeurd of veranderd, liefde, onvoorwaardelijke liefde is onsterfelijk. Ik hou van haar en waar ik ook heen ga, ze reist altijd met me mee. De dag nadat ze heenl iet schenen warme zonnestralen in haar kamer die mijn hart verwarmde. Vanaf dat moment glimlach ik elke keer als ik weer tussen de  grijze wolken opeens lichte zonnestralen voel. Ze is net zoals de zon altijd bij me. Op sommige dagen minder zichtbaar maar sje hoeft niet alles te zien om te weten en te voelen dat het er is. Samen symboliseren we de zon. Samen zijn we zoals de zon die nooit haar kracht, warmte, liefde en licht zal verliezen. Onuitputtelijk, onverslaanbaar en voor altijd met elkaar en met alles in liefdevolle verbinding.