Liefde van de ziel

In mijn leven ben ik een aantal bijzondere personen tegengekomen waarmee ik me diep verbonden voel. Niet zomaar een verbinding maar een zeer intense  en heftige zielsverbinding. Een diepe herkenning en verbondenheid die niet met woorden en aardse relaties te vergelijken zijn. Sommige zielen waarmee ik zo’n diepe connectie mee voel komen en gaan uit mijn leven, anderen blijven wat langer en reizen met me mee. Zielsverbindingen zijn bedoeld om veel te leren over elkaar maar vooral over jezelf. Deze personen zitten op dezelfde lijn maar zijn juist ook tegenpolen. Zielsverbindingen worden ook weleens soulmates, tweelingzielen etc. genoemd. Het kan je beste vriend zijn, een kennis, je geliefde maar ook zomaar iemand die je opeens tegenkomt op straat. Er bestaat veel verwarring over wat nu het verschil is en wat de overeenkomsten zijn. Ik heb er niet echt een naam voor. Als ik het een naam zou moeten geven dan noem ik het: zielsliefde. Je gunt elkaar alles en je geeft zonder dat je iets terug verwacht. Het is liefhebben zonder oordelen en verwachtingen, pure liefde vanuit het hart. Er zijn mooie momenten waarbij twee zielen zo dichtbij komen en samensmelten. Er zijn ook veel pijnlijke momenten. Pure liefde is soms te mooi om waar ze zijn en roept veel angsten op. Vaak is de een wat verder dan de ander. De pijnlijke momenten kunnen worden gebruikt om terug te reizen naar je zelf, je ziel, je hart..alles wat er van binnen speelt. De stiltes laten je op een confrontrerende maar ook liefhebbende manier zien wat er geheeld kan worden. Juist die zielsliefde spiegelt je en laat precies zien waar je nog verder aan mag werken, en andersom ook. Je wilt de ander niet veranderen en laat het bij de ander. Wel wijs je precies de plekken aan bij elkaar die geheeld mogen worden. Na de eerste ontmoeting zal niets meer hetzelfde zijn. Het zet je leven ondersteboven. Je bent niet meer dezelfde persoon en alles is constant in beweging. De ander wordt meegetild naar het licht toe. Harten raken steeds meer open en het ego zal steeds meer op de achtergrond verdwijnen. Je kan het zien als levenslessen (van de hoogste universiteit) waarbij je in een korte tijd, in sneltreintempo leert, heelt, groeit en ontwikkeld bij jezelf. De pijnlijke momenten dat je elkaar projecteerd en een spiegel voorhoudt zijn het zwaarste maar ook ontzettend leerzaam als je ziet wat het doel is. In een korte tijd maak je reuze sprongen in je ontwikkeling mits je ziet en de moed hebt welke stukken je bij jezelf mag veranderen. Zielsliefde is geduld hebben en loslaten. Jezelf nog beter leren kennen en de liefde opnieuw ontdekken in jezelf. De zielsliefde herrinnert ons eraan wie we zijn, wie we al die tijd waren en wat er veranderd moet worden om de persoon te worden die we diep van binnen werkelijk zijn.  Als de ander nog niet zo ver is, laat los..als de tijd juist is komt het vanzelf weer terug op precies het goede moment. De aantrekkingskracht zal dan zo ontzettend groot zijn dat het haast onmogelijk is om elkaar niet te zien. Als twee magneten worden zij weer bij elkaar gebracht. Als de angsten van beide personen zijn opgelost komen de zielen die bij elkaar horen weer bij elkaar en verenigen zich. Durf los te laten, ook met het idee dat je de ander een lange tijd niet meer zult zien. Weet dat de ander moet groeien, weet dat jij moet groeien om verder te kunnen in je leven met als doel om op je levenspad te komen. Het zijn bijzondere contacten met een dieper niveau dan de meeste relaties op aarde. Van die relaties dat je elkaar niet de ruimte geeft, altijd bij elkaar wilt zijn, en die bestaan uit verplichtingen, verwachtingen en de angst om alleen te zijn. Zielsliefde is zoveel om elkaar geven dat je elkaar de ruimte geeft om verder te groeien. Eerlijk zijn tegenover elkaar en de ander een spiegel voorhouden op belangrijke leermomenten in het leven. Het gaat er vaak heftig aan toe maar juist dat is nodig om verder te groeien en uiteindelijk als beide de lessen oppakken steeds dichter bij elkaar te groeien. Het is vrijheid in verbondenheid. De ander laten zijn hoe diegene is. Ook van de schaduwkanten houden ook al kan dit zoveel pijn doen en allerlei heftige emoties en weerstand oproepen. Het mooie van zielsliefde wat ik heb geleerd..is dat de liefde altijd blijft bestaan in het hart..het komt altijd terug..is het niet in dit leven dan gebeurd het daarna. Ik heb al een aantal keer afscheid moeten nemen van zielsliefdes in mijn leven. Zekerheid bestaat niet en het is hard werken aan jezelf om er vrede mee te hebben. Het kost veel moed om die angsten aan te pakken en de ander, de situatie, of over hoe iets zou ''moeten'' zijn los te laten. Het voelt zo goed en je wilt het niet loslaten maar soms is het beter en help je jezelf en de ander er mee door verder te gaan. Het missen blijft altijd wel maar een helende gedachte is dat ik weet dat ik ooit op een dag diegene weer tegenkom. Ik zie je wel weer denk ik dan, wat en wanneer maakt niet uit, wat zeker is, is dat diepe verbindingen met de ziel nooit verloren gaan. Je kan elkaar voor alles en wat uitmaken, kwetsende dingen roepen en de domste streken met elkaar uithalen. Toch blijf je elkaar altijd vergeven omdat de ziel weet dat het om pure liefde gaat. Als je ooit een zielsliefde tegen komt..koester het dan. De momenten zijn vaak kort en het kan zo voorbij gaan. Het is vaak aantrekken en afstoten. Soms kent het tragische eindes maar ook een nieuw en mooi begin waarbij je thuis komt in de liefde. Geniet van de mooie momenten en leer van de zwaardere stukken. Wees dankbaar want de meeste mensen komen zelden tot nooit hun zielsliefde tegen. Dat wilt zeggen dat je tot de kleine groep behoort die spiritueel al ver bevorderd is en een pad kent met vele mogelijkheden. De meeste mensen zijn nog niet zo ver en kunnen dit onmogelijk begrijpen.  Wat zeker is, is dat zielsliefdes de moeite waard is. Ja zielsliefdes zijn mooi en heftig, en nee het kent geen veiligheid en is altijd in beweging en op zoek naar nieuwe uitdagingen en lessen. Blijf je veilig aan de kust gaan en de zielsliefde van je leven laten gaan? Of neem je een sprong in het diepe en geef je de veiligheid en controle op zonder dat je weet hoe het zal eindigen? Wat zeker is, is dat het zeer zeker de moeite waard is, zelfs de pijn en het verdriet..uiteindelijk kent de ziel maar 1 weg:  onvoorwaardelijke liefde in de hoogste en puurste vorm die er bestaat!