Inaka

Neem me mee naar waar ik vandaan kom. Wijs me de weg door het bos terug naar huis. Laten we in alle vrijheid rennen, ravotten en onder het maanlicht dansen. Jouw trouwe wolvenhart laat mij nooit in de steek zoals de mensen dat hebben gedaan.

Doordringende amberkleurige ogen staren me aan. Het is alsof ik in de spiegel kijk. Ogen met verdriet, ogen met onvoorwaardelijke liefde, ogen die zoveel hebben gezien. Geen woorden zijn nodig om elkaar te begrijpen. We spreken dezelfde taal. Inaka en ik.

Het alleen zijn voelt niet meer zo eenzaam nu jij samen met me meereist op dat lange pad. Jouw wolvensporen worden gewist door Water, Wind, Vuur en Aarde. Maar jouw eeuwige loyaliteit laat een afdruk achter diep gekerft in mijn hart.

Je leerde me om van de momenten te genieten en er helemaal in op te gaan. Ik herinner me hoe vaak we samen hebben gelopen en je week nooit van mijn zijde af. Je leerde me om te kijken naar de wereld door de ogen en de scherpe zintuigen van een wolf.
En zelfs op je laatste dag scheen er een licht van diepe wijsheid door je felle ogen.

Het lichaam van een mens of dier kan verzwakt, moe, ziek en uitgeput raken. Echter de ziel blijft eeuwig voortbestaan en heeft oneindige mogelijkheden. Tussen de twee werelden in zijn we nog altijd verbonden. Alles is mogelijk in hogere dimensies.
Inaka en ik wisten dat we bij elkaar zouden blijven tot het einde der tijden. Zijn indrukwekkende aanwezigheid bleef ik bij me voelen.

Inaka, dappere hoeder van het bos loopt nog steeds zwijgzaam met me mee. Elke keer als ik in de bossen afdwaal weet ik dat ik nooit alleen zal lopen. Inaka en ik, vormen tussen de twee verschillende werelden in, onze eigen wereld. Een plek waar we elkaar opnieuw ontmoeten en samen het levenspad verder bewandelen.