Helende tranen uit Atlantis

Helende tranen uit Atlantis

Een deel van mijn ziel weet het nog heel goed, hoe de wereld eruit zag, hoe alles in evenwicht en harmonie was, hoe de natuur en technologie samengingen, hoe man en vrouw in balans waren en samen konden werken zonder strijd vanuit respect, gelijkwaardigheid en vrede. Intuïtie en het gebruik maken van spirituele en helderziende gaven, kennis en wijsheid toepassen vanuit het hart en de ziel, alles was mogelijk in die tijd. Er was overvloed, vrede, liefde voor mens, dier en natuur. Ik herinner dat ik een hogepriesteres was, ik herinner de lemurische kristallen, het landschap, de tempels, de hoge energie, omringt door helend water en dolfijnen. Het was werkelijk een hemel en paradijs op Aarde. Hoe kan een oude beschaving en alles wat ik me herinner nu nog zo’n grote invloed op me hebben? Alles komt weer terug alsof het de dag van gisteren was. De onvoorwaardelijke liefde en verbinding die ik voel voor die tijd en alles wat in me resoneert tot in elke cel van mijn ziel. Maar niet alleen dat, ik voel ook een enorm groot verdriet dat ik moeilijk kan beschrijven. Een intens verdriet na de val van het gouden tijdperk en de pijn die ik leven na leven bij me heb gedragen.  De wereld is na die tijd zo veranderd en nooit meer hetzelfde geweest. Al ben ik ten einde gekomen door de golven die zo hoog waren dat er geen ontkomen aan was, alle kennis, wijsheid, heb ik meegenomen naar dit leven. Na de val van Atlantis is het ontzettend misgegaan in de wereld. Vooral tussen het mannelijke en het vrouwelijke. Waar ooit harmonie, samenwerking en gelijkwaardigheid was, veranderde dit in een strijd tussen man en vrouw met afgescheidenheid van het gevoel, pijn, verdriet, afstand, geweld, onenigheid, onderdrukking en hardheid wat nog op de dag van vandaag voelbaar en invloed heeft op de wereld, in de omgeving, relaties en in ons zelf.

Ik herinner me dat de mannelijke energie het overnam en alles wilden overheersen. In de tijd dat Atlantis bijna onderging waren er mannen die me wilde vermoorden.  Ik stond bij een groot kristal en ik zei een spreuk: De kennis en wijsheid van Atlantis zal nooit verloren gaan. Het laatste wat ik zag is dat we renden voor torenhoge golven voordat alles voorbij was, dat beeld staat getekend in mijn ziel. En nu draag ik nog altijd de energie van Atlantis in me, beschermend, vol liefde, en alleen zij voor wie er klaar voor zijn zullen horen wat mijn ziel te zeggen heeft en wat velen van ons te zeggen hebben die ook de energie van Atlantis bij zich dragen. Ik heb heimwee, tegelijkertijd weet ik waarom ik hier op Aarde ben, dat ik kennis, wijsheid, informatie, de helende energie die ik bij me draag mag overdragen en delen. Het gaat gepaard met een diepe pijn, een diepe transformatie en zoveel tranen uit het diepste van mijn ziel.

Na de val van atlantis herinner ik me vele levens waar ik als vrouw onderdrukt, vernederd, misbruikt, mishandeld, vermoord ben. Ik kon niet meer zijn wie ik ben. Ik mocht en kon niet meer mijn intuïtie en gaves gebruiken. Mijn vrouwelijke zachtheid, alle kleuren in mijn ziel, de liefde en schoonheid die ik droeg, het mocht er niet meer zijn. Keer op keer ben ik tegen gehouden met geweld en pijn. Het was zo natuurlijk en vanzelfsprekend in Atlantis om je helderziende gaven te gebruiken, naar je intuïtie te luisteren en je hart. Ik kon en mocht niet meer mezelf zijn in de levens die daarna volgden. Ik mocht niet meer spreken. Niemand wilde luisteren. En ik wilde alleen maar helpen, de mensen om me heen, de wereld mooier maken. Ik wilde gelijkwaardigheid tussen man en vrouw. Ik wilde niet meer onderdrukt worden. Ik weet ook dat mijn ziel gekozen heeft voor deze moeilijke weg. Vele levens waar ik heel slecht ben behandeld, een slachtoffer was (geen keuze had), daardoor ben ik als ziel gegroeid. In dit leven heb ik echter wel de vrijheid om mijn eigen keuzes te maken. Ik kies ervoor om mijn eigen weg te bewandelen vanuit mijn eigen kracht.

Het is een mooie maar moeilijke weg, ik kom niet blanco op aarde maar met een bagage van ontzettend veel levens en herinneringen. Ik kom mannen tegen die me niet met respect behandelen, die me zien als een lustobject, me naar beneden willen trekken niet zien wie ik werkelijk ben, ik zie dat zij net zo goed een diepe pijn met zich meedragen. En toch kan het mij niet breken, al wordt ik uitgescholden, bespuugd en omlaag getrokken. Al zal het altijd pijn doen en wordt ik dan weer voor de zoveelste keer geraakt in mijn zonnevlecht en komt alle diepe pijn uit al die vorige levens weer omhoog. Mijn licht zal altijd blijven schijnen en ik zal altijd weer opstaan en mijn eigen weg volgen. Ik weet dat ik zoveel meer waard ben. Ik weet dat ik een Godin ben. Op een afstand observeer ik de wereld, observeer ik de relaties uit mijn verleden, de dromen die ik heb uit vorige levens en alle verbanden. Ik heb nooit mijn zachtheid verloren wat er ook is gebeurd. Ik zal altijd vanuit mijn hart leven en mijn gevoel volgen. De helende tranen uit Atlantis komen soms tevoorschijn als een rivier die niet ophoudt met stromen. Tranen om wat er is gebeurd in de wereld en de ongelijkheid tussen man en vrouw. Tranen om hoe we met elkaar omgaan. Tranen die ontstaan uit het gevoel niet gezien en gehoord worden. Tranen hoe ik ben behandeld en onderdrukt, in vorige levens en deze,  terwijl ik juist wil samenwerken en harmonie met de man wil. Tranen hoe verscheurd ik me soms voel. Elke keer als ik me openstel gebeurd het weer, als ik niet met respect en liefde wordt behandelt breekt al die oude pijn weer open en die pijn is soms onverdraaglijk. Het zijn ook helende tranen. Alle tranen zijn tekens van heling, transformatie en liefde. Niet alleen voor mezelf maar ook juist voor de wereld. Het is nog een lange weg voordat we daar zijn, een wereld met meer licht, liefde en balans tussen man en vrouw. Ik kom vrouwen tegen die niet goed behandeld worden en ik hen begeleiden om meer in hun eigen kracht te gaan staan. Ik kom mannen tegen die nog een lange helingsweg voor hun hebben, een hele mooie ziel hebben en een groot hart maar helaas dat het ego zoveel kapot kan maken in momenten waar deze mannen juist hun hart hadden moeten volgen maar afgescheiden zijn. Ik kan enkel met liefde en heling naar hun toe gaan staan, soms op een veilige afstand, omdat ik weet dat ze net zo goed als ik en andere vrouwen ook pijn in hun ziel meedragen. Ik verdraag en vergeef maar tegelijkertijd kies ik ook voor mijn eigen weg. Ga ik niet te veel helpen en helen. Wel help ik door mijn liefdevolle en zachte energie om mannen meer naar hun gevoel te brengen en hun zachte kant. Dat wilt niet zeggen dat ik alles pik. Ik tolereer het niet als ik slecht en niet vanuit waardering of respect wordt behandeld. Ik wil nooit meer voor een weg kiezen waar ik onderdrukt wordt als vrouw. Ik heb zelfrespect, zelfliefde en genoeg zelfwaarde juist door talloze situaties waar ik niet goed ben behandeld. Juist omdat ik in mijn leven vaak alleen ben en het vanuit eigen kracht moet doen. Ik ben van zover gekomen en ik wil niet meer terug in die oude rol waar ik als vrouw onderdrukt werd. Dan blijf ik liever voor altijd alleen. Dan loop ik weg zonder nog om te kijken. Ik ga niet mee in drama en ik speel het ego spel niet mee. Ik wordt boos als iets niet eerlijk is en niet rechtvaardig maar ik zal er niet in blijven hangen en altijd vanuit liefde willen kijken naar de ander. Ik vergeef en als iets niet goed voelt laat ik los. En natuurlijk ben ik niet perfect, ik heb ook net zo goed schaduwkanten, en we zijn allemaal spiegels van elkaar. Ik ben niet meer bang om ook juist mijn donkere kant te omarmen. Ik heb net zo goed levens gehad waar ik een man niet goed heb behandeld, en net zo goed momenten in dit leven dat ik wou dat ik ook anders had gehandeld, alles komt ergens vandaan en vaak zit het diep. Boosheid naar elkaar toe lost niets op. Je eigen stukken begrijpen en aanvaarden. En de ander beter leren begrijpen, van hart tot hart communiceren en elkaar waarderen, werkelijk naar elkaar luisteren en elkaar persoonlijke aandacht geven, elkaar zien wie we werkelijk van binnen zijn, elkaar horen, gelijkwaardigheid en met meer oprechte aandacht en respect naar elkaar toe staan.  Daar komen we verder mee, daar heel je jezelf, de ander en de wereld mee.


Er is een diepe pijn opgeslagen in zowel man en vrouw. Mannen konden en mochten niet naar hun gevoel luisteren, raakte afgescheiden daarvan, het destructieve ego op de voorgrond, mannen hebben met zoveel geweld en hardheid te maken gehad. Vrouwen zijn onderdrukt, konden en mochten niet in hun kracht gaan staan, we moesten zich aanpassen voor zo’n lange lange tijd. Zowel man en vrouw zijn beschadigd en we mogen geheeld worden, daarvoor hebben we elkaar nodig, het mannelijke en het vrouwelijke, om de balans te houden. Met meer liefde, verbinding, begrip, respect en gelijkwaardigheid met elkaar omgaan. Dat is helend. Het is niet helend om als vrouw die oude rollen nog uit te oefenen. Het aanpassen aan de man, altijd maar ja en amen zeggen, jezelf verliezen, wachten op een man, je eigen leven vergeten en uit het oog verliezen wat werkelijk belangrijk voor je is. Voor jezelf gaan staan, uitspreken wat je voelt, ziet en zou willen, het niet tolereren als een man je niet met respect behandeld, het niet eens toelaten en ten allen tijden voor jezelf kiezen is belangrijk. De man ruimte geven en niet in een slachtofferrol gaan zitten of in je eigen onzekerheid. Een man jaloers willen maken enkel om te krijgen wat je wilt en je zin te krijgen is ook niet de juiste manier.  Wat ook belangrijk is om het verschil te leren tussen man en vrouw en beide aspecten beter leert begrijpen. En verantwoordelijkheid nemen voor je eigen pijn, de liefde in jezelf vinden en niet in een ander. Als iemand je geen aandacht geeft richt je dan op jezelf. Het leven is te mooi en te kostbaar om te gaan wachten op een ander. Er zijn genoeg andere zinvolle dingen die je kan doen met je tijd. Dingen waar jij gelukkig van wordt in het leven.

Het is niet helend om als man die oude rollen nog uit te oefenen. Een vrouw gebruiken, haar het gevoel geven dat ze het niet waard is, onderdrukken, geen respect hebben, hard en gevoelloos zijn, geen aandacht voor haar hebben, met meerdere vrouwen zijn, alles vanzelfsprekend gaan zien wat ze voor je doet, en agressiviteit en onderdrukking is al helemaal niet oke en zeer destructief. Wat ook niet helpt is om naar een vrouw toe te rennen, zonder een vorm van bewustheid, om enkel de eigen leegheid en pijn te stillen voor een moment van afleiding, lust en aandacht en vervolgens de vrouw alleen achter te laten. Het mannelijke en het vrouwelijke heeft juist meer liefde, zachtheid en verdraagzaamheid nodig. Behandel een ander niet hoe je zelf ook niet behandeld wilt worden. Heel jezelf eerst.

Die oude rollen, dat geldt natuurlijk niet voor alle mannen en vrouwen en het kan net zo goed zijn dat de rollen juist zijn omgedraaid.  Sommige mannen dragen juist veel vrouwelijke energie, en vrouwen juist mannelijke energie. Waar het om gaat is dat we zo niet verder komen. Het vraagt zelfreflectie, discipline, verantwoordelijkheid om naar je eigen stukken te kijken en oude rollen te veranderen en te helen. Leg het niet bij een ander neer maar kijk wat er in jezelf getransformeerd en geheeld mag worden. Onderzoek je eigen stukken. Hoe kijk je naar jezelf? En naar de ander? Welke oude rollen mag je loslaten in relaties? Welk stuk binnen in je mag nu geheeld worden en getransformeerd? En als je boosheid voelt naar een man of vrouw onderzoek die boosheid. Waar komt die boosheid vandaan? Is het iets uit het verleden of een verder verleden (vorige levens) iets wat erg diep binnen in je zit en nu aangeraakt wordt? Geef er gehoor aan. Mag je meer in je kracht gaan staan en voor jezelf opkomen? Dan is nu de kans ervoor. Mag je met meer zachtheid naar jezelf toe staan? Heb je jezelf voorbij gelopen en denk je meer aan anderen dan aan jezelf? Wees dan liefdevol naar jezelf toe en neem de tijd en rust voor jezelf. Of mag je juist met meer zachtheid naar de ander toe staan en uit je pantser kruipen en de maskers laten vallen. Wie ben je werkelijk zelf achter al deze lagen? Wonden en oud zeer breken open zodat je zelf meer heel kunt worden. En als je meer heel bent kan je ook met meer liefde naar de ander toe staan. We spreken vaak schadende woorden uit over wat de ander ons aan heeft gedaan. Maar het heeft ons iets waardevols gebracht en vaak juist de meest waardevolle lessen komen uit de pijnlijkste momenten en situaties in onze levens. Wees bewust van je eigen stukken en pijn. Zeker in deze intense tijd komt alles omhoog, alles wat er geheeld mag worden, alles waar we nog niet genoeg bewust over waren, alles wordt nu wakker geschudt, aangeraakt zodat we er iets mee kunnen doen wat helend is voor onze ontwikkeling en ook helend is voor anderen. We kunnen er niet meer omheen. Je kan niet meer de schuld op anderen leggen, naar anderen wijzen, de verantwoordelijkheid en de sleutel om te helen ligt in je eigen handen. We zijn allemaal geraakt en beschadigd, laten we met meer liefde en verdraagzaamheid naar elkaar toe gaan staan. Laten we er bij stil staan hoe het ook kan zijn in de wereld, kijk maar naar oude beschavingen zoals Atlantis en Lemurie. Het is mogelijk om vanuit liefde, harmonie, vrede, licht, evenwicht met elkaar om te gaan en de wereld op te bouwen waar natuur, mens, dier technologie, man en vrouw in harmonie samen kunnen zijn. De tijd van onderdrukking en afgescheidenheid is voorbij al voelt het niet altijd zo. We gaan over in een tijdperk waar de vrouwelijke energie meer gaat samen komen met het mannelijke. Al heeft het helaas nog veel tijd nodig om daar te komen we zijn onderweg. Een tijd waarin het gevoel, onvoorwaardelijke liefde,  intuïtie, creativiteit, manifestatie en hartsverbindingen meer een rol gaat spelen.  Man en vrouw vullen elkaar aan en de mooiste creatiefste schoonheid in de wereld ontstaat als we weer meer samenwerken en vanuit gelijkheid en liefde naar elkaar toe staan.