Een stukje uit mijn leven..

Als je dierbare vader jaren geleden is overleden
En je zieke moeder ook niet lang meer heeft
Als je niemand om je heen hebt om op terug te vallen
En je niet weet hoe je moet ontvangen doordat je zoveel geeft..

Met verzamelde moed loop ik mijn eigen weg verder in
Hoe eenzaam moet dat zijn om die weg alleen te lopen?
Een lange weg met diepen en dalen, een weg die alleen bestemd is voor mij
Vallen, leren, opstaan, vechten, dromen en het beste ervan hopen..

En er gaat geen dag voorbij in mijn bizarre leven..
Dat ik in mijn bed blijf liggen en de tijd voorbij laat gaan
Elke dag kies ik ervoor om met alle liefde voor anderen te zorgen
Wat er ook gebeurd in mijn leven, ik weet dat ik blijf staan

En soms als niemand het hoort schreeuw ik van wanhoop en verdriet
Omdat ik veel heb meegemaakt en mijn ogen zoveel hebben gezien
En soms als niemand het ziet ben ik degene die in volle intensiteit van het leven geniet
Omdat ik zo goed als geen ander weet dat alles van korte duur kan zijn

Ik weet hoe het is om verlies mee te maken, ik weet het met heel mijn hart
Naast de randen van de afgrond blijf ik dansen en creëer ik mijn eigen paradijs
In een eigen wereld waar alles kan en mag maak ik me klaar voor een nieuwe start
Een wereld volop kleur, waar alles mag stromen en alle bloemen in bloei staan

Ik wil nog zoveel doen, ervaren en beleven. Ik heb nog zoveel ambities en gelukzalige dromen
Ik wil vooral van het leven genieten, intens genieten van elk kostbaar moment
Ik weet dat er mooiere tijden aanbreken, ik weet dat mijn dromen uit zullen komen
Ik heb geen andere keuze dan het blindelings vertrouwen hebben in mijn eigen kracht