Droomwereld

In mijn jongere jaren klom ik als klein meisje onbevreesd in de aller hoogste bomen. Ik wilde zo dicht mogelijk bij de wolken zijn en begon op mijn lievelingsplek over verre reizen en avonturen te dromen.

Ik keek met verwondering omhoog en zag een zwerm vogels vliegen naar de hemel toe in al hun vrijheid. In mijn wereld fantaseerde ik hoe het zou zijn om te vliegen met vleugels zonder gebonden te zijn aan tijd.

Als herinnering verzamelde ik talloze veren bij elkaar in de hoop dat ik ooit mijn vleugels weer kon spreiden. Ik wilde terug keren naar waar ik vandaan kwam, Ik wilde een engel zijn die de wereld kon verblijden.

Maar ik was en ben nog steeds in de fysieke wereld om lessen te leren, de wereld van vlees en bloed. Ik groeide op, de lievelingsplek verdween en de mens had de natuur vernield. Ik nam afscheid met enkel een groet.

En de auto's razen nog altijd in snelheid verder in alle drukte en chaos, net zoals de mensen dat doen. Mijn ziel weet nog steeds hoe het is om vrij te zijn in licht, liefde en verbondenheid. Ik denk nog vaak aan toen.

Ik heb geen engelenvleugels meer nodig om werkelijk in vreugde en vrijheid te kunnen leven. Mijn hart weet blindelings de weg naar het licht toe en mijn onvoorwaardelijke liefde wil ik aan de wereld doorgeven.

Het lichaam is beperkt, maar de geest is onbegrensd en vrij met onvoorstelbare mogelijkheden. Alles wat ik hoef te doen om daar te komen is mijn ogen sluiten en met verbeeldingkracht mijn droomwereld opnieuw binnen