Dromer

Ik ben altijd al een dromer geweest. In mijn kindertijd had ik de rijkste fantasie die je je maar vporstellen kon.  Ik had geen speelgoed nodig om mezelf te vermaken. Enkel mijn verbeeldingskracht was genoeg om een eigen wereld te creeëren. De jaren vliegen voorbij en voor je het weet ben je ouder, zijn er mensen die verwachtingen van je hebben en je fantasiewereld van je af willen pakken. Je begint het leven blanco. Als baby zijnde krijg je alle aandacht en liefde die je maar nodig hebt. Het is een mooi begin maar al snel ontstaan er kronkels op de weg. Het einde is een vooruitzicht met een onbekend scenario. Alles wat er tussen zit zijn momenten die voorbij gaan. Het ene moment koester je in je hart, andere momenten zijn vaag en flitsen voorbij, weer andere momenten wil je liever achter je laten. Het leven is wat je er zelf van maakt zeggen ze. Is dat zo? Gedeeltelijk wel maar bepaalde situaties in je leven overkomen je. Je ontkomt er haast niet aan om lessen te leren die bestemd voor je zijn. Ja je kan ervoor weglopen maar alles zal zich herhalen tot je het leert. Als ik een antwoord moet geven of ik vind dat het leven mooi is dan zou ik geen antwoord weten. Ik hang ergens tussen acceptatie en onrust in. Het zou makkelijker zijn als ik minder gevoelig en artistiek aangelegd zou zijn. Het zou makkelijker zijn als mijn brein simpel in elkaar zou zitten, als ik minder diepgang zou hebben en niet alles en iedereen tot de kern toe zou willen begrijpen. Ik ben geen ja-en amen persoon,ik  ben niet echt te vangen of te peilen en leef meer van dag op dag. Ik hou me staande doordat ik nog steeds mijn fantasiewereld behouden hebt. Ik ben down-to-earth en niet al te zweverig. De dromen in mijn leven heb ik nodig om inspiratie en hoop uit te halen. Ik heb een hekel aan sleur en ik heb verandering, uitdaging en avontuur nodig.  Er zijn dagen dat ik liever in bed blijf liggen. Van die dagen dat het buiten koud is. Van die dagen dat je vroeg uit bed gaat, werkt, thuis komt in een leeg huis, alleen en eenzaam weer naar bed gaat, piekert en uiteindelijk in slaap valt. Ik zie dromen niet als een vlucht maar een veilige mooie plek waar alles mogelijk is. Een liefdevolle plek waar je naar een andere dimensie reist, zielen ontmoet en  tot rust komt. Voor mij is het ultieme ontspanning en de boodschapper van de lessen die ik leer in verschillende fases in mijn leven. Het brengt me tot nieuwe inzichten waarmee ik verder kan. Mijn hogere zelf wijst me de weg in de dromen die ik heb. Het voelt er zo zacht en fijn tussen de engelenvleugels. In de dromen die ik heb kan alles. Liefde zonder liefdesverdriet. Vliegen zonder te vallen. Leven zonder angsten. Geen beperkingen maar alle vrijheid om te doen en te laten wat mogelijk is en goed voelt.  Ik heb moeite met wakker worden en ik wil nog niet weg van die plek maar het moet. Buiten voelt alles dan al snel hard en aards aan. Mijn fantasie en innerlijke verbeeldingskracht slepen me er door heen. De kinderen om me heen leren me om spontaan in momenten op te gaan. De liefde voor de natuur brengt me altijd opnieuw terug naar mijn gevoel en mijn eigen wereld daarin. Ook mijn creativiteit en passie is een uiting me vrij te voelen tussen de dagelijkse beslommeringen in. Schrijven,zingen, schilderen, fotograferen is mijn uitlaatklep. Iedereen heeft een droomwereld nodig. Een uitvlucht voor de harde en meedogenloze werkelijkheid. Zolang je niet verdrinkt in je droomwereld en er inspiratie, rust en vrede in vindt is het een verrijking en diepgang voor de ziel. En..hoe ziet jou droomwereld eruit?