De Zee is de Thuishaven van mijn Ziel

De zee nam me mee..
Naar de schatten die binnen in me leven
Naar het diepste van mijn ziel
Naar de diepste kern van bewustwording

Omringd met rust, vrede en sereniteit voel ik hoe mijn kracht naar buiten stroomt. Ontwaakt met open ogen, en met een open hart, dans ik op het ritme, de dans van het leven, tussen donker en licht, balanceer ik en sta diep geworteld in de aarde. Het kan regenen en stormen, de zon wederkeert altijd terug. De zon was er al die tijd al. Op sommige momenten op een afstand. Op andere momenten dichterbij. De kunst van het leven is om je eigen Zon te vinden en om te stralen van binnenuit. Alles om je heen kan alleen veranderen als je je licht vanuit binnen uit laat schijnen. De rest beweegt en veranderd met je mee. De zon liet me zien dat je twee dingen kunt doen. Tegen de stroom in gaan of bevrijdend met de golven mee reizen. Ik kies om me te laten dragen door de zee met de stroom mee. Ik hoef niet meer te vechten. Ik gaf de strijd op en kies voor overgave. Met de golven mee gaan, je laten dragen is blindelings vertrouwen hebben, hoop hebben en het Universum met al je dromen naar je toe trekken. Zoveel moois zit op mij te wachten, zoveel mooier dan het pad dat nu achter me ligt. Mijn pad is het enige pad wat mijn hart toestaat om te volgen en vol moed en trots loop ik verder op mijn pad, zonder te vrezen of bang te zijn om los te laten. Als je ooit alles al hebt verloren heb je niets meer te verliezen. Het pad voor me vol vreugde en bezinning kan alleen maar mooier worden. Ik bewonder de zee. Aan de buitenkant, datgene wat je ziet, is alles betoverend mooi. Toch kent bijna niemand de dieptes van de zee, de dieptes met alle schatten, schoonheid en nieuwe ontdekkingen. Dit herkent mijn ziel. Het beschikt over diepe wijsheid en wilt naar buiten stromen. Er is zoveel meer dan dat je vaak denkt en ziet als je kijkt naar iemand. Als we in elkaars harten konden kijken, zouden onze harten meer spreken. Woorden, oordelen en gedachtes zouden overbodig zijn als we met de ogen kijken van het hart. Ik kan niet meer voor oppervlakte kiezen als diepgang mijn Ziel en Zijn siert. De zee is mijn thuishaven waar mijn ziel vrijheid en vreugde innig koestert.

De zee nam me mee..
Naar de innerlijke stilte
Naar de schitteringen van het Zijn
Naar het kloppen van mijn alleswetende hart die me altijd naar de weg van het licht zal brengen, de sleutel van het leven, de onvoorwaardelijke liefde die in beweging is, zal overwinnen en altijd zal blijven voortbestaan