De diepten van mijn ziel

Mijn ziel kent vele diepten. Mijn ziel kent veel liefde maar ook ondragelijke pijnen. Wat mijn ziel met zich meedraagt is niet alleen uit dit leven maar gaat veel verder dan dat. Meerdere levens, veel wijsheid en kennis draag ik met me mee. Atlantispriesteres, medicijnvrouw in een indianenstam, rondreizende zigeuner, eenzame schrijver en jonkvrouwe zijn enkele levens die veel indruk hebben achtergelaten. Ik heb liefde gekend maar ook ontzettend veel verdriet. Door al die eeuwen heen is de vrouw veel onderdrukt geweest en ongelijkwaardig behandeld door de man. En de man moest maar vechten en al het gevoel negeren. Geen wonder dat dit in het aquariustijdperk nu meer rechtgezet wordt. Zielsontmoetingen komen meer voor..al is er maar een klein percentage onder de mensheid die dit meemaakt en er klaar voor is. In mijn leven ben ik twee mannen tegengekomen waarmee ik een diepe zielsverbinding ervaar. Mijn ziel kent beide mannen van vorige levens. Ik heb hier heel veel van geleerd en ik ben nog steeds lerende. In vorige levens was ik de vrouw die altijd maar klaar moest staan voor de man. Ik ben onderdrukt geweest en ik kende geen vrijheid.  In dit leven wil ik het anders doen. Ik wil vechten voor gelijkwaardigheid. De vrouw heeft net zoveel rechten als de man en de man mag weer terug gaan naar het gevoel. Steeds vaker geef ik mijn grenzen aan en kies ik mijn eigen weg. Het bij mezelf blijven en loslaten is mijn grootste les. De man mag en kan niet meer het belangrijkste in dit leven zijn. Ik mag en kan dat niet meer toelaten. Ik heb nog zoveel te doen en te ontwikkelen in dit leven. Ik heb zoveel te bieden en te geven. Zoveel creativiteit en liefde in me. Een licht van binnen dat mag stralen en anderen meeneem naar hogere dimensies. Hoeveel ik ook geef om mijn zielsliefdes..ik moet mijn grenzen blijven bewaken. Ze weten niet waar ik door heen ben gegaan en hoeveel ik aanvoel. Het aanvoelen als het niet goed met hem gaat, het voelen als hij aan mij denkt, de voorspellende dromen en het doorheen prikken van angst en illusies. Ik begrijp het aantrekken en afstoten proces. Ik snap dat het ook niet makkelijk is om met mij te leven. Het zal confrontrerend zijn en ter allen tijde heftig zijn. De liefde, het vrijen, de heftige emoties en discussies. Alles. Puzzelstukjes vallen steeds meer op de juiste plekken. Ik wilde controle hebben. Ik wilde alles weten en begrijpen. Ik wilde er zijn. Loslaten is zoveel beter op dit moment. Al zit het in mijn systeem en andersom ook en zal echt loslaten niet mogelijk zijn..ik richt me steeds meer op mezelf en mijn eigen dingen. Zielsliefde raakt je op alle vlakken en je draagt het met je mee. Ik ga er mee naar bed en ik sta ermee op. De aantrekking en de trillingen die ik voel kan ik niet met woorden uitleggen. Als het minder goed met me gaat voel ik de liefde voor de ander minder en wil ik rust. Ik wil soms weg uit die emotionele achtbaan. Altijd die hoge pieken en dalen. Het vallen en opstaan. Vreugde afgewisseld door diep verdriet met ontroostbare tranen. Het niet met elkaar en zonder elkaar kunnen. Het bij elkaar horen en de lange weg van angst naar liefde. Het loslaten van de vijand van liefde: het ego. De strijd die ik voer met de ander en mezelf op momenten dat mijn geduld en het vertrouwen me verlaat. Die liefde die niet te vergelijken valt met een aardse relatie in een driedimensionale vorm. Geen woord kan dit duidelijk maken. Ik kan het alleen voelen en het weten in mijn hart. Mijn ziel wilde altijd al leren. Hoe moeilijk en zwaar het ook zal zijn en zeker in de liefde..ik heb hiervoor gekozen zodat ik in mijn kracht kom te staan. Ik ben goed op weg. En ja ik maak fouten en ja de ander ook. Ik weet ook dat ik de ander zo mag laten en ik weet wanneer ik afstand moet nemen. Uit liefde loslaten en afstand nemen zodat de ander kan vallen, leren en verder kan groeien. Zodat de man weer dichter bij het gevoel kom en ik sterker wordt en mijn grenzen bewaak. Alleen ik en mijn intuïtie kan me hierin lijden. Ik wordt gedwongen om heel dicht bij mezelf te blijven. Ik ben mijn zielsliefdes dankbaar. In een korte tijd leer ik meer dan sommige mensen doen in twintig jaar of heel hun leven. Elke schaduwkant en valkuil laten ze me aan het licht zen en ja dat is pijnlijk. Toch weet ik ermee om te gaan op de een of andere manier. De angst om de ander te verliezen wordt steeds kleiner. Stap voor stap kom ik meer in het licht te staan en omarm ik de duisternis ook. Steeds meer waardeer ik mezelf en doe ik de dingen waar ik gelukkig van wordt. Ik had een droom over mijn zielsliefde. Verschillende maar 1 ding blijft me bij. We liepen opeens 2 verschillende paden maar later kwam hij terug en we liepen samen op 1 pad. Hij sloeg zijn arm om me heen en ik hoorde zijn hartslag. In mijn hart weet ik ook dat loslaten het beste is. Ik weet ook dat we nog wat uit te werken hebben en dat hij weer terug komt in mijn leven. Hoe het ook loopt en wat het uiteindelijke doel ook is..ik probeer er zo weinig mogelijk meer van te verwachten en het gewoon laten gebeuren. Genieten als het kan, voor zolang het duurt en verder gaan met mijn leven en het altijd bij mezelf blijven. Dat is de mooie les van het loslaten. Als je loslaat komt alles vanzelf naar je toe. Je hoeft er niet op te wachten of er voor te vechten. Je hoeft het niet achterna te gaan maar het mag gewoon zijn zoals het is op het juiste moment. Ook al draag ik de zielsliefde altijd in heel mijn hart en ziel en zal niemand het in mijn omgeving begrijpen..ik weet dat het zo hoort te zijn. De heftige liefde die je voelt. Jezelf zien door de ogen van de ander. De diepe pijnen elke keer als je weer afscheid moet nemen. De diepe liefde en de band die sterker wordt na elke hereniging. Tijd is niet belangrijk. De belangrijkste les is vooral de liefde die je voor jezelf ontwikkeld. Het mooiste is het pad oplopen wat voor jou bestemd is. Zielsliefdes wijzen je de weg wat altijd terug uitkomt bij jezelf. Het gaat niet om die gelukkige relatie, het gaat er niet om dat je altijd bij elkaar bent. Je loopt die weg alleen maar tegelijkertijd op bepaalde momenten in je leven samen. Het gaat niet om het doel. Het gaat om het moment en de weg ernaar toe. Alles herinnert me eraan dat we allemaal liefde zijn en uit een onuitputtelijke bron van liefde komen. Hij zit in mij, ik zit in hem..onze zielen versmelten samen en zullen elkaar steeds opzoeken. Ik heb veel meegemaakt en nee dat alles aanvoelen en het loslaten doet ontzettend veel pijn. Toch wil ik de tijd niet terugdraaien. Ik kijk terug en ik zie dat ik in die tijd zoveel verder ben gekomen en een mooie ontwikkeling in een snelvaart heb gemaakt. Ik kies liever voor een leven waar ik heb geleefd en gevoeld. Een leven met veel liefde maar ook veel liefdesverdriet. Een ziel die alsmaar verder ontwikkeld kent diepe pijnen. Groei kan niet zonder pijn. Ik weet dat het me hele mooie dingen zal brengen en ik in mijn kracht kom te staan. Ik heb mezelf verloren maar altijd zal ik mezelf weer terug vinden en er sterker uitkomen. En ja ik mag fouten maken als ik er maar van leer en het de volgende keer anders zal gaan doen. Mijn gevoel is mijn kompas en dat zal altijd zo blijven. Met of zonder man..ik zal overeind blijven staan. Ja ik rust wanneer het nodig is maar nee ik wil geen leven zonder de heftige liefde die ik voel. Ik ben er nog lang niet en ik heb nog een lange weg te gaan. Mensen zullen mij nog vaker kwetsen tot er een moment is dat ik echt bij mezelf zal blijven en er makkelijker mee om zal gaan en het werkelijk bij de ander laat. Op het moment dat ik verdriet, angst en boosheid van een ander niet meer toelaat heb ik overwonnen. Dat doel wil ik bereiken en nastreven. Hoe zwaar mijn levenslessen ook zullen zijn..ik weet dat ik zal overwinnen en ondanks alles altijd grenzeloos lief zal hebben.