Bestemming onbekend
De seconden, minuten, uren, dagen, weken, maanden, kwartalen, jaren gaan voorbij in een mensenleven. Zoals een trein altijd maar blijft rijden, van plaats naar plaats, waar passagiers in en weer uitstappen..zo gaat dat ook in het echte leven. Verschillende wegen kruisen je pad zo nu en dan. Omwegen, wegen met ups en downs, rechte wegen, en wegen met kronkels. Onderweg sta je af en toe stil. Nadenken of je op het juiste spoor zit van jou bestemming. Tijdens je reis neem je bagage mee. Zodra je teveel bagage met je mee brengt moet je zo nu en dan wat bagage met moeite achter je laten en verder gaan. Mensen lopen in en soms net zo snel weer uit je leven..zodat je van hun kunt leren of zij van jou. Het is aan jou, kies je altijd maar voor de sneltrein en vergeet je om tijdens je reis van de kleine dingen te genieten? Ga je haastend door het leven zonder bewust de mooie wereld om je heen bewust waar te nemen? Ga je altijd recht op je doel af zonder open te staan voor veranderingen en andere nieuwe mogelijkheden die misschien beter voor je zijn? Of kies je voor de stoptrein. Neem je alle details waar tijdens je reis? Hou je van verrassingen? Leef je van dag op dag zonder te haasten of dingen te plannen? Maak je keuzes met je hart, verleg je grenzen en besef je dat je geen controle kunt hebben over het leven.
Eén lichaam, één ziel, één uniek persoon, één hart, en honderden herinneringen, gedachten en emoties die een mens met zich meedraagt. Ergens tussen verleden-heden-toekomst in brengt iedereen wel bagage met zich mee. Verdriet, pijn en angst. Ben je bewust en durf je te kijken naar je zwakke plekken? Of ben je bang om bagage..iets wat vertrouwd maar soms te zwaar wordt..echt los te laten? Durf je jou werkelijke dromen achterna te gaan ongeacht wat je hebt meegemaakt in je leven? En dan de passagiers die dezelfde trein instappen als die van jou..hoelang ze ook met je mogen meereizen..ben je wel echt dankbaar dat ze er waren of er nog steeds voor jou zijn?
Nu ik dit schrijf staat ik uit het raam van mijn eigen trein. Bagage heb ik achtergelaten, en weinig passagiers laat ik echt meereizen, mijn hele leven lang. Ik maak hier ook plaats voor nieuwe passagiers die een warm welkom zullen krijgen in mijn leven vroeg of laat tijdens mijn reis. Andere passagiers heb ik met alle liefde en pijn losgelaten omdat ze gewoon een andere trein nodig hebben dan mij, een andere soort reis moeten maken,en andere dingen zullen leren en zien. Het fijnste aan mijn trein is dat ik het idee heb dat ik mijn eigen weg bepaal. En dat ik totaal niet weet wat ik zal gaan zien langs deze wegen en welke reizigers ik nog zal ontmoeten. Ik ben benieuwd welke verrassingen en avonturen ik zal tegen komen op mijn pad. Het leven is een mooie en leerzame reis.Het gaat erom dat welke (om)weg je ook zal nemen,je ooit echt wel op je eindbestemming aan zal komen hoe snel de tijd ook voorbij vliegt.
Hoe je dit ook gaat doen..leef je reis met je hart en kijk niet naar gisteren of morgen maar leef in het nu. Laat je niet leiden door controle, soms is de moeilijke weg, de weg waarvan je wel het meeste van leert. Welke trein je ook kiest, welke reis je ook maakt geloof in je eigen bestemming. Bestemming onbekend. Omdat alles kan veranderen..er is nooit zekerheid. En welke trein neem jij?